مـاه رحـمـت شده پـیـدا لکَ لبّیک خـدا            «استجابت» شده معـنا لکَ لبّیک خـدا

مـاه ها در پی مـاه رمـضـانـت بــودیم            شـد روا حـاجـت ماها لکَ لبّیـک خـدا

تا شـود روزی ما لـقـمـۀ نـان سـحـری            پهن شد سـفــرۀ نـجـوا لکَ لـبّیک خـدا

لایـق این هـمـه اکـرام نـبـودیـم اصـلاً            این چه سرّی است خدایا لکَ لبّیک خـدا

با وجودی که خـطـاکاری ما را دیـدی            بـاز آغـوش کـنـی وا لـکَ لـبّـیک خـدا

گرمی دست نـوازشـگـر تو باعث شـد            که دل مرده شــد احـیـا لکَ لبّـیک خدا

وقت آن است کمی خـانـه تکانی بکنیم            تا شـوی در دل ما جـا لکَ لبّیک خـدا

قطره ای بیش نبودیم که یک موج دعا            وصلمان کرد به دریـا لـکَ لبّیک خـدا

تا که گفتیم «حسین» فاطمه هم گفت حسین            چه بساطی است مهیّا لکَ لبّـیـک خـدا

نمک سـفـرۀ امشب شده با اذن حسیـن            روضۀ حضرت زهـرا لکَ لبّیک خدا

تا که افـتـاد زمین محسن او هـم افـتـاد            ناله اش سوخت علی را لکَ لبّیک خدا